Montargis. Een stip op de kaart, die je zó zou passeren op weg naar het zuiden. Maar de 15.000 inwoners tellende stad heeft één troefkaart in handen: het Stade-Parc, ook wel Stade Maurice Béraud geheten. Het park stamt uit 1925 en bestaat dus bijna 100 jaar.
Foto: Stade Maurice Beraud - Ronald Schut
Wie zonder verwachtingen het sportterrein betreedt, kijkt z’n ogen uit. De sierlijke Art Déco-poort aan de straatkant doet al vermoeden dat dit geen doorsnee sportpark is. Aan de overzijde van het veld doemt een grotendeels houten tribune op, geflankeerd door twee torens. Het bouwwerk geeft het gevoel alsof je in het sprookjesbos van de Efteling bent beland. Alsof ieder kwartier de fakir van de ene naar de andere toren zweeft. Hoe men destijds op het idee gekomen is om zo’n pronkstuk neer te zetten, is me een raadsel. Vroeger was niet alles beter, maar wat is er toch veel moois gebouwd in de periode tussen de twee wereldoorlogen. Verderop schuilt in het groen nóg een toegangspoort met twee torentjes. Het is de ingang van het Vélodrome, een sierlijke openlucht-wielerbaan, compleet met tribune aan de zijkant. Maar laten we ons beperken tot het voetbalstrijdperk.
Het is een regenachtige avond en op het veld staan 22 mannen tegenover elkaar. USM Montargis neemt het op tegen FC Déols. Het kunstlicht, de bosrijke omgeving en de regen die inmiddels onophoudelijk naar beneden komt, zorgen voor een aparte sfeer. Het is een wedstrijd op het 6e niveau. Toch zou ik deze niet willen inwisselen voor een Ligue 1-match.
Maar eerlijk gezegd is de wedstrijd bijzaak. Hoofdrolspeler is het Stade Maurice Béraud zelf. Hoewel het plan voor de aanleg van het sportpark er al in 1919 lag, vond de officiële opening pas in 1925 plaats. Het droeg toen nog niet de huidige naam Stade Maurice Béraud. De naamgever, geboren in Montargis in 1889, was een bijzonder actieve sportbestuurder. Als sportbeoefenaar was hij aanvoerder van het plaatselijke rugbyteam. Hij zette zich met tomeloze energie in voor de promotie van sport in de regio. Overtuigd van het belang van sportbeoefening was hij de drijvende kracht achter de aanleg van het sportpark in zijn geboorteplaats. Het is dan ook logisch dat het complex in 1947 werd omgedoopt tot Stade Maurice Béraud.
Voor de statistieken valt te melden dat de thuisploeg vandaag met 3-0 wint. Tegelijk met een fotograaf verlaat ik het sportpark. Hij blijkt voor de regiokrant te werken. ‘Mooi sportpark’, merk ik op. ‘Ja, vooral die tribune’, beaamt hij. Als vaste verslaggever zal hij het complex inmiddels wel kunnen dromen, maar gelukkig heeft hij nog steeds oog voor datgene wat dit terrein zo bijzonder maakt.
Foto's: Stade Maurice Beraud - Ronald Schut