In het Pays de la Loire (Departement Loire Atlantique) ligt, ingeklemd tussen de rivieren Erdre, Sèvre en Loire, de hoofdstad van deze regio, havenstad Nantes. Ondanks zware beschadigingen tijdens de 2e wereldoorlog is er veel moois in de stad bewaard gebleven. De Kathedraal van Nantes (Gebouwd tussen 1434 en 1508) en het Château des Ducs de Bretagne (1207) zijn zeker de moeite waard om te bezoeken. Op het Île de Nantes komt de fantasiewereld van Jules Verne (kind van de stad) tot leven, (Les Machines de l’ Île) maar het belangrijkste om deze stad te bezoeken is voetbalclub FC NANTES.
Als je genoeg “sightseeing “ hebt gehad, verlaat dan het Île via de Pont Willy Brandt. Ga op de rotonde linksaf naar de Rue Malakoff. Al na enkele meters zullen de lichtmasten en de hoofdtribune van het Stade Marcel Saupin (thuisbasis van de reserves van FC Nantes), in 1937 gebouwd als Stade Malokoff, je begroeten. Het Stade Malakoff/ Marcel Saupin was tot de verhuizing naar het Stade de la Beaujoire in 1984 de thuisbasis van de club. Ooit stonden hier rond de 30.000 toeschouwers opeengepakt om ‘Les Jaunes et Verts’ naar successen te juichen. Momenteel spelen ‘Les Canaris’ hun thuiswedstrijden in het Stade de la Beaujoire (Louis Fonteneau) met een capaciteit van 38.285. Via de Péripherique van de stad (Afrit 40) richting Porte de la Beaujoire is het stadion makkelijk te bereiken. Pak je liever het openbaar vervoer, stap dan op de tram richting Beaujoire (Lijn 1).
Door de Parijse overheersing van het Franse voetbal de laatste jaren zou je bijna vergeten dat FC Nantes één van de succesvolste clubs van Frankrijk is. De prijzenkast is gevuld met een aantal aansprekende titels. De club werd 8 keer landskampioen ( 1965, 1966, 1973, 1977, 1980, 1983, 1995 en 2001). De Coupe de France werd 4x gewonnen (1979, 1999, 2000 en 2022). Op het moment van schrijven heeft de club zich weer geplaatst voor de finale. De Coupe de la Ligue werd in 1965 gewonnen en de Trophée des Champions in 1965, 1999 en 2001. Ook boekte de club een klein Europees succesje met het winnen van de Alpencup in 1982. Deze Cup wordt gezien als één van de voorlopers van de Uefa Intertoto Cup.
FC Nantes werd in 1943 opgericht en ontstond nadat voorzitter Marcel Saupin van La Mellinet Football het voor elkaar kreeg om met 4 andere clubs uit de stad een fusie aan te gaan. Al in 1945 promoveerde de club naar Ligue 2 en werd professioneel. In 1963, het jaar dat Saupin overleed, promoveerde de club naar Ligue 1. Hij heeft zijn levenswerk dus nooit op het hoogste niveau zien spelen.
Vanwaar de kleuren geel en groen? Naast Marcel Saupin was ook de rijke aannemer Jean Le Guillou erg belangrijk voor de oprichting van de club. Le Guillou had een aantal renpaarden in zijn bezit. Eén van deze paarden werd bereden door een jockey in geel-groene trui. Het paard, ‘Ali Pasha’ genaamd, was onverslaanbaar. Volgens Le Guillou zouden de geel-groene kleuren synoniem zijn voor de successen.
De club had in het verleden enkele ‘grote’ namen onder contract. Enkele bekende spelers die het befaamde gele shirt droegen waren Maxime Bossis, Dimitri Payet, Marcel Desailly , Didier Deschamps, Christian Karembeu, Claude Makélélé, Henri Michel (later bondscoach van Frankrijk), de bij een vliegtuigongeluk om het leven gekomen Argentijnse international Emiliano Sala en de huidige trainer van het eerste elftal Antoine Kombouaré.
Naast een club met een fraaie geschiedenis is FC Nantes ook de club van de Ultra’s van de Brigade Loire. Ze behoren tot de meest fanatieke harde kernen van het land en komen tijdens de thuiswedstrijden samen op de Tribune Loire. Hier zie je de meest geweldige sfeeracties, vaak omlijst met prachtige tifo’s en veel pyro. Ze geven negentig minuten vol gas en ondersteunen hun ploeg bloedfanatiek. Ze zijn een begrip in Frankrijk.
De Ultra’s van de club zijn al een lange weg gegaan. Al bij de opening van het La Beaujoire Stadion in 1984 neemt de harde kern plaats op de Tribune Loire. Een jaar later ontstaat al de Loire Side. Naast veel sfeer zorgt de groep ook voor veel geweld, zowel binnen als buiten het stadion. Mede hierdoor wordt al na 5 jaar in 1990 besloten dat het op de ingeslagen weg niet verder kan en wordt de Side opgeheven. In de jaren die volgen zijn er verschillende groepen die proberen de erfenis van de Loire Side over te nemen. Groepen als Young Boys, Urban Service en Yellow Power doen pogingen, maar geen van allen slagen. Als in 1998 Young Boys wordt opgeheven, lijkt er een impasse te ontstaan op de tribune. Hoe nu verder?
Een groep internetgebruikers met een enorme voorliefde voor de club ziet alles met lede ogen aan. Ze besluiten de harde kern nieuw leven in te blazen. Bijna vanzelfsprekend verenigen ze zich op de Tribune Loire. Als later dat jaar blijkt dat hun FC Nantes met een gigantisch gat in de begroting zit (de club komt maar liefst 22 miljoen euro tekort) komt de groep in opstand. De oproerkraaiers krijgen veel sympathie en bijval voor hun strijd, en de groep groeit snel. Dit alles leidt ertoe dat in 1999 de Brigade Loire het levenslicht ziet. De naam verwijst naar de tribune vanwaar de wedstrijden worden bekeken. Brigade verwijst naar de Italiaanse ultra-groepen, de zogenaamde brigate. Het definitieve startschot is de uitwedstrijd naar FC Lorient. Het eerste groepsdoek is een feit, en na wat rustige jaren is de groep luidruchtig aanwezig, ondersteund met het nodige vuurwerk.
Mocht na dit verhaal je interesse zijn gewekt om FC Nantes te bezoeken, twijfel niet. Naast het voetbal zul je een mooie tijd hebben in de stad. In het centrum vind je veel gezellige barretjes en goede restaurants. Als je honger naar voetbal nog niet is gestild en je hebt nog wat tijd over, overweeg dan een bezoek aan het 80 kilometer zuidelijker gelegen Stade Henri-Desgranges van La Roche Vendée Football. Dit stadion in La Roche-sur-Yon beschikt ook over een prachtige wielerbaan (Vélodrome) en heeft een capaciteit van 10.000 zitplaatsen
Dit artikel verscheen eerder in Panenka Magazine 31